Tijdens mijn studie had ik soms last van uitstelgedrag voor een tentamen of een opdracht. Langzaam maar zeker nam de druk en de stress toe en mijn humeur liet steeds meer te wensen over. Uiteindelijk moest het dan tóch gebeuren. Nachten doorwerken… Een enkele keer begon ik zelfs te laat en bleek het niet meer haalbaar binnen de gestelde tijd. Onbeheersbaar…Dan had ik spijt en dacht: ‘’Was ik maar eerder begonnen, want dit koste teveel energie en de lol ging er af. Het gaf te veel stress.’’

Het waterschapsbestuur leert ook deze les. We staan als waterschap voor grote opgaven zoals bijvoorbeeld:
1) Het op orde houden van het beheer en onderhoud van onze gebouwen, installaties en stuwen.
Heel lang waren deze kosten niet voldoende meegenomen in de begroting en werden de zaken vooruitgeschoven.  
2) In het watersysteem -de beken, sloten, kanalen en rivieren- zien we het water in no-time het gebied uitstromen.
Bij droogte kunnen we het niet terughalen.
3) Bij de waterzuivering weten we dat we nóg meer uit het water moeten halen voor een betere waterkwaliteit.
Denk hierbij aan medicijnresten en andere microverontreiniging.

Als we deze stappen nu niet zetten schuiven we het probleem nog verder voor ons uit. In alles merken we dat er grenzen zitten aan de maakbaarheid. We worden daar sterk mee geconfronteerd. Het nieuws in Nederland wordt momenteel gedomineerd door het stikstofvraagstuk en elke opmerking daarover lijkt nog meer te polariseren.  Daardoor komen we steeds verder van de oplossing te staan.

Als fractie hebben wij in de afgelopen bestuursvergadering de hoop uitgesproken dat we niet van elkaar verwijderd raken, maar juist elkaar vasthouden en opzoeken in dit gigantische vraagstuk. Een vraagstuk dat ons allen raakt.
We zien nu dat de rekening van deze opgaven te lang is doorgeschoven naar de komende generaties. En wij zijn die generatie! Wíj krijgen die rekening nu gepresenteerd.

Deze rekening komt op een moment van grote onzekerheden. Oorlog in Europa, oplopende prijzen voor energie en stijgende inflatie. Onzekerheid kan ons wederom aanzetten tot uitstelgedrag, maar dat moeten we niet doen! Dat gaat ons nóg meer energie, stress en geld kosten. Het vraagt moed en wijsheid om nu niet uit te stellen.
Het vraagt ook om een rechtvaardig beleid. We moeten rekening houden met hen die extra hard worden geraakt in deze tijd van oplopende kosten. Het waterschap kent daarvoor een kwijtscheldingsbeleid. Dat is en blijft voor de ChristenUnie een belangrijk uitgangspunt als de inwoner wordt gevraagd iets meer bij te dragen.

Het bestuur heeft afgelopen week ervoor gekozen om de opgaven inderdaad aan te gaan pakken. Wij hebben die koers van harte gesteund, want de ChristenUnie gelooft in de zorg voor de schepping als opdracht van de Schepper.
De mens en zijn behoefte is niet de maat der dingen. En daarom blijven we zoeken naar de balans tussen ecologie en economie, tussen welzijn en welvaart, tussen beschermen en benutten.

Tot slot nog een oproep:
In maart 2023 zijn er weer verkiezingen voor het waterschap. Wil je ook meedenken en/of meedoen? Of wil je meer informatie? Neem dan contact op met Hugo Tromp. Fractievoorzitter van de ChristenUnie bij waterschap Vechtstromen. (h.tromp@vechtstromen.nl)